Merhaba,

Şuan 23 yaşındayım. Üniversiteyi bitirdim, geçici olduğunu düşünsem de bir işim var.

Bu yaşa gelene kadar ben de herkes gibi farklı farklı yollardan geçtim, farklı tecrübeler edindim, farklı insanlar tanıdım. Bir çok yanlış, bir çok doğru yaptım.

Eskiden öyle depresif, öyle agresif, öyle pesimist bir insandım ki. Herşeyden şikayet eder asla mutlu olamayacağımı düşünürdüm.

Ailemle mutlu değildim, ilişkimde mutlu değildim, okulda derslerim iyi olmasına rağmen mutlu değildim. Hep içimde bir doyumsuzluk vardı. Hep bir eksiklik hissediyordum.

Obez gibiydim mesela. Hani onlar da yer yer doymaz, doyduklarını anlamaz yemeye devam ederler ya, benim de ruhum aynen öyle obez olmuştu.

Bunda ergenliğin de etkisi vardı tabii ama böyle davranmaya başlayınca bu davranışlarınız, yaşam biçiminiz haline dönüşüyor. Alışkanlık halini alıyor.

Hayatımda 2 sene önce bir milat yaşadım. 21 yaşıma kadar ailemin evinden hiç ayrılmamış ben, 1 seneliğine yurtdışına yaşamaya gittim. Tek başıma.

Orası benim miladımdı. Dönüm noktamdı. Öyle çok şey öğrendim, öyle çok şeyin farkına vardım ki orada.

En önemlisi Kendimle Tanıştım.

Kendimi ne kadar yanlış anladığımı, özümü ne kadar üzdüğümü farkettim. Kendimle Barıştım.

Sanırım tek başımıza kalıp içimize dönmemiz gerekiyor kendimizi tam anlamıyla anlayabilmemiz için.

Bu içsel yolculuğumun her anında yanımda olan ve kendi içsel yolculuğuna çıkan bir dost, bir kardeş tanıdım orada. Hala hayatımda. Benim aynam o.

Kendinizi tanımak için illa başka bir ülkeye taşınmanıza gerek yok. Biraz iç sesinizi dinlerseniz, biraz yaşadığınızın farkına varırsanız herşey çok kolay.

Kendimle tanışmama yardımcı olan herşeyi blogumda da paylaşacağım.

Sevgiler :)